Rozdział 4.

Obudziłam się z potwornym bólem głowy. Przyłożyłam dłoń do czoła z myślą, że ustąpi. Co ja wczoraj zrobiłam? Jak się tu znalazłam? Zaraz.. Piliśmy, graliśmy, wygrałam, wyszłam i..o nie.. Uchiha. Odwróciłam głowę na bok i to co zobaczyłam, aż mną wstrząsnęło.
- Cześć kochanie - koło mnie leżał uśmiechnięty od ucha do ucha Hidan. Nie zważając na ból głowy chłopak w kilka sekund wylądował no ścianie przebijając moja i lądując na korytarzu na którym był blondyn.
- Zabije cię.. - warknęłam wściekła idąc powoli w jego stronę. Szaro włosy jęknął głośno masując się z tyłu głowy.
- Gdybyś była spostrzegawcza, to byś zauważyła odkąd tu jesteś, że nie idzie mnie zabić.. - mruknął.
- Lider cię zabije za tą ścianę - mruknął Deidara. Puściłam mu mordercze spojrzenie, a on wyciągnął dłonie przede mną w geście obrony.
- Rób co chcesz to twoja sprawa - zaśmiał się nerwowo niebieskooki. Jashin wstał wycierając krew z brody, która poleciała mu z ust.
- Jeszcze raz mnie dotkniesz, a naprawdę znajdę sposób by cię zabić! - warknęłam. " Yuna do gabinetu. TERAZ " krzyknął mi liderek w myślach, a mnie aż skręciło.
- Co za idiota! - warknęłam trzymając się za głowę. Wiedziałam już, że ten dzień nie będzie należał do najlepszych.

 - Chyba wiesz po co cię tu wezwałem? - warknął lodowatym tonem lider.
- Tak wiem, wiem pokryje koszty za tą ścianę.. - mruknęłam.
- Nie o to mi chodzi... - odpowiedział, a do pomieszczenia wszedł Uchiha.
- A o co? - zapytałam mrużąc oczy. Rudowłosy podał mi zdjęcie dziewczyny około mojego wieku.
- Kamira Senju jedna z popleczników Orochimaru obecnie znajduje się w Kraju Gorących Źródeł macie przyprowadzić mi ją żywą - powiedział.
- Do czego ci ona? - zapytałam marszcząc brwi, była niewysoką blondynką stwierdzając ze zdjęcia.
- To nie jest twój interes masz tylko wykonywać moje rozkazy - prychnęłam na tą odpowiedź.
- Dlaczego nam zlecasz taką bezsensowna misje równie dobrze mógł by iść po nią Tobi czy...
- Wyjść - przerwał mi, a ja mruknęłam wiązankę przekleństw pod nosem. Odwróciłam się do drzwi, a Uchihy już nie było. Pewnie wyszedł od razu z zapoznaniem się misji. Opuściłam biuro i napotkałam Tobiego. Spojrzał na mnie tak...inaczej. Miałam wrażenie, że nie był to ten Tobi, którego znałam. Po chwili wbiegł do biura krzycząc "Tobi to grzeczny chłopiec". Pokręciłam głową i skierowałam się do swojego pokoju, przyznam czasami Tobi zachowywał się dziwnie. Gdy weszłam do pokoju zabrałam się za szykowanie do misji. Kiedy się wyszykowałam wyszłam poza siedzibę, zastając tam już Itachiego.
- Droga zajmie nam góra 3 dni - powiedział tym swoim głosem, który wręcz, aż uwielbiałam. Wzruszyłam  ramionami i poszłam przed siebie, a Uchiha za mną. Przez cała drogę myślałam nad tym co wczoraj się stało, niekiedy pamięć mi wracała, ale za cholerę nie mogę sobie przypomnieć o czym rozmawiałam z Itachim.
- Itachi? - spojrzałam na niego, a on podniósł na mnie wzrok w geście bym kontynuowała.
- O czym wczoraj rozmawialiśmy? - zapytałam, patrzył na mnie przez chwile po czym wzrok skierował przed siebie.
- O niczym -odpowiedział, a ja tylko przytaknęłam.
- A, czy ja przespałam się z Hidanem? - zapytałam, a tej odpowiedzi bałam się najbardziej. Zauważyłam po jego minie, że w głębi duszy się ze mnie śmieje.
- Byłaś tak piana, ze po wymienieniu kilku zdań od razu zasnęłaś pod ściana - skłamał.
- A, tu cie mam Uchiha! - krzyknęłam.
- A jednak o czymś rozmawialiśmy - wyszczerzyłam się.
- Można to tak powiedzieć-westchnął. Spojrzałam na niego zdziwiona, ale postanowiłam więcej tego tematu nie poruszać i tak mi nie powie. Prze te trzy dni nasza droga wyglądała, no nie do najgorszych. O dziwo Uchiha wymienił ze mną kilka zdań. W końcu dotarliśmy do gorących źródeł. Stwierdziliśmy, że zameldujemy się w jednych z hoteli aby pozostawić płaszcze. Tak na wszelki wypadek by ludzie z innych wiosek nas nie rozpoznali. Pozostało nam tylko odnalezienie dziewczyny z zdjęcia. Itachi stwierdził, ze sam zajmie się tą sprawą. Szczerze? Nawet było mi to na rękę, mogłam iść i zrelaksować się w gorących źródłach. Kiedy spacerowałam po wiosce, miałam wrażenie jakbym znajdowała się w Konoha. Szybko pozbyłam się tych myśli. Spojrzałam w niebo, które powoli robiło się ciemniejsze. Skierowałam się do hotelu w geście przebrania się i skorzystania z gorących źródeł. O dziwo Uchihy jeszcze nie było. Wyszłam ubrana w biały szlafrok, miałam wielka nadzieje że cało źródło będzie dla mnie o dziwo moje przypuszczenia się nie sprawdziły wraz ze mną znajdowała się tam różowo włosa siedząca w wodzie. Nie zwracając na nią uwagi weszłam powoli do wody zanurzając się pod sam nos i przymknęłam oczy.
- Nie musisz mi się tak przyglądać - powiedziałam czując na sobie wzrok dziewczyny, spojrzałam na nią, a na jej policzkach widziałam rumieńce.
- Przepraszam - powiedziała. Uśmiechnęłam się delikatnie.
- Jak masz na imię? - zapytałam.
- Sakura, a pani? - zapytała, a ja wybuchłam śmiechem.
- Po prostu...Ayumi - skłamałam swoje imię uśmiechając się. - Sama tu jesteś ? - zapytałam.
- Tak postanowiłam trochę odpocząć od pracy -uśmiechnęła się, w jej uśmiechu widziałam dużo szczerości i ciepła. Przytaknęłam i na płocie zauważyłam jednego z kruków Itachiego. Był to znak, że złapał dziewczynę.
- No nic muszę iść - wyszłam z wody zakładając szlafrok.
- Dopiero co przyszłaś - zdziwiła się, a ja się zaśmiałam.
- Obowiązki wzywają, może się kiedyś spotkamy jeszcze. - uśmiechnęłam się wychodząc. Skierowałam się do naszego pokoju. Kiedy weszłam do pomieszczenia na ziemi leżała zakrwawiona i związana dziewczyna. Zmarszczyłam brwi i podeszłam do niej sprawdzając jej puls, chyba jej nie zabił?!
- Żyje...jest pod genjutsu – spojrzałam na Uchihe marszcząc czoło.
- Co ci się stało? - zapytałam.
- Trochę mi zajęło nim ją schwytałem
- Twoje oczy...
- Musiałem użyć Amaterasu - powiedział i oparł się ściany trzymając dłoń na oczach. Spojrzałam na ta drobną dziewczynę, miała aż taka siłę by doprowadzić do tego stanu Uchihe? Podeszłam do niego chwytając go za dłoń, która zakrywał oczy.
- Pokaż mi to
- To nic takiego, muszę tylko odpocząć i będzie dobrze
- Chociaż mi to pokaż - nalegałam, westchnął ale się zgodził. Spojrzałam w jego tęczówki i zobaczyłam jakby jego wzrok robił się słabszy.
- Itachi czy Amaterasu osłabia twój wzrok? - zapytałam, a on spojrzał na mnie zszokowany i po chwili przymknął oczy po czym znów na mnie spojrzał.
- Nie, kiedy ich nadużyję mój wzrok wygląda jak by był słabszy dlatego muszę odpocząć by wrócić do sił - powiedział, ale mimo jego odpowiedzi i tak w to nie wierzyłam.
- Co ona ci zrobiła ze musiałeś użyć właśnie Amaterasu?
- Pamiętaj, że jest to jeden z członków Orochimaru, a on nie wybiera byle kogo dlatego Lider chce mieć ją żywą. Ma w sobie szczególna moc do schwytania Sanbiego - spojrzałam na nią. Tak tez myślałam, że chce ja tylko wykorzystać do swoich celów.
- Kiedy się wybudzi? - zapytałam.
- Najszybciej jutro - westchnął. Podeszłam do niej. Położyłam dłoń na jej klatce piersiowej i przymknęłam oczy. Po chwili je otworzyłam zabierając dłoń. Czarnowłosy siedział i przyglądał mi się.
- Co zrobiłaś? - zapytał cichym ponurym głosem.
- Wpuściłam w jej ciało mikroskopijne elemenciki kryształu, dzięki którym zablokowałam te najważniejsze punkty jej czakry - uśmiechnęłam się.
- Będziesz mogła to wycofać? - zapytał patrząc na mnie spod byka.
- Oczywiście, tylko ja w stanie jestem zablokować punkty czakry i właściciele Byakugana -uśmiechnęłam się.
- To wiem, ale jak to cofniesz? - westchnął cicho.
- Normalnie - uśmiechnęłam się cwanie idąc do pokoju. Usiadłam na łóżku pod oknem i podkuliłam nogi pod brodę, patrząc w okno. Uśmiechnęłam się do siebie przymykając oczy, wracając do wspomnień.

Kilka lat wcześniej.
- Minato? - spojrzałam na swojego brata, który opierał się rękoma do tyłu i patrzył ze mną w gwiazdy.
- Tak? - odwrócił głowę w moja stronę uśmiechając się.
- Czy to prawda, że każda gwiazda to jakiś wielki bohater? - zapytałam na co cicho się zaśmiał.
- Kiedy byłem mniejszy zawsze z naszym ojcem patrzyłem w gwiazdy. Mówił mi, że tyle ile jest gwiazd na niebie tylu było wspaniałych shinobi. Łącznie z królami - uśmiechał się.
- Królami? - zdziwiłam się.
- Widzisz te punkciki które Świecą się mocniej? - pokazał mi palcem. Przytaknęłam na to.
- Te, które świeca najmocniej to są wielcy przywódcy wiosek.
- Czyli hokage ?
- Nie tylko Hokage, także Kazekage , Mizukage , Raikage , Tsuchikage.
- A ty też tam kiedyś się znajdziesz? I też będziesz świecił najjaśniej? - na moje pytania Minato się zaśmiał głośno.
- Będę tak mocno świecił, że mnie dostrzeżesz - wyszczerzył się.

Teraźniejszość.
Spojrzałam w niebo z uśmiechem. A ty, którą gwiazdą jesteś? Tą co świeci się najmocniej? Jest ich kilka...
Przymknęłam oczy kładąc się na łóżko. Nie wiem kiedy zasnęłam.
Obudziły mnie czyjeś krzyki w pokoju obok. Wstałam leniwie z łóżka i przeszłam do pokoju obok. Na krześle siedziała  dziewczyna i krzyczała w stronę Uchihy, który ją olewał.
- Przestań się drzeć i tak ma w dupie twoje wyzwiska - prychnęłam. Spojrzała na mnie gniewnym wzrokiem, po czym na Itachiego.
- Co to za dziwka?! - warknęła. Przymknęłam oczy. Zjawiłam się przy niej, chwytając ją za gardło i przypierając do ściany. Czułam na opuszkach palców jak powoli miażdżę jej gardło.
- Yuna wystarczy - usłyszałam głos Uchihy za sobą. Puściłam ją i upadła na ziemie pod moje nogi.
- Następnym razem cię zabiję - warknęłam.
- Co wyście mi zrobili? D..d..dlaczego nie mogę skupić chakry?! - wychrypiała. Olałam jej pytanie, to samo zrobił Uchiha. Jak pomyśle, że przez całą drogę mam jej słuchać to mnie krew zalewa. Kiedy weszłam do salonu ubrana w płaszcz zobaczyłam Itachiego z uaktywnionym scharinganem. Patrzył w oczy dziewczyny, która tym razem odpłynęła w głęboki sen. Uśmiechnęłam się.
- Widzę, że tylko ciebie wkurza gadanie tej kretynki - zaśmiałam się cicho.
- Za dużo gada...Bardzo...- westchnął przekładając dziewczynę przez ramię. - Idziemy - dodał.
Kiedy opuściliśmy wioskę, spojrzałam na dziewczynę, która niósł Itachi. była ładna. O wiele bardziej niż ja, a przede wszystkim zgrabna...spojrzałam na swoje ciało pod płaszczem. Moja mina na pewno była bezbłędna.
- Co ty robisz? - Uchiha spojrzał na mnie jak na dziwaczkę ?
- Eeeee nic nic - zaśmiałam się gardłowo. Pokręcił tylko głową i szedł dalej przed siebie, stanęłam na chwile i objęłam się dłońmi w tali. Sam tłuszcz...Mruknęłam pod nosem.
- Kobiety - mruknął Uchiha pod nosem z nikłym uśmiechem.
Szliśmy już trzeci dzień...A dzięki komu?! Oczywiście ten pustej tępej strzale!
Co chwile musieliśmy stawać bo ,albo chciało się jej siku, albo jeść, albo nogi ją bolały od chodzenia. No tak odkąd się zbudziła to Uchiha rzucił ja na ziemie i miała iść sama. Kiedy robiliśmy postój kilka razy próbowała nam uciec. Źle się dla niej to kończyło. Wkurzyłam się w końcu i zatkałam jej buzie szmatka by mogła się zamknąć. Przed nami szła Kamira majacząc coś pod nosem.
- Czujesz? - zapytał mnie Itachi.
- Tak 4 shinobi, jeden z ogromna ilością chakry - powiedziałam spokojnie.
- Jinchuriki - uśmiechnął się Uchiha. A ja zmarszczyłam gniewnie brwi.
- Są jakieś dwa kilometry na wschód - dodał. Uchiha stanął i spojrzał na drzewo z którego wyłonił się Zetsu.
- Już wiecie? Lider mnie przysłał po nią - pokazał na Kamire.
- A wy macie zając się Kyuubim - dodał. Zmarszczyłam jeszcze groźniej brwi i zacisnęłam dłoń w pięść. Dziewczyna spojrzała na Zetsu i zaczęła krzyczeć. Dobrze, że wepchałam jej tą szmatkę w gębę bo inaczej wszystkie zwierzęta by z lasu spłoszyła.
 - Bierz ją jest twoja - chłodny ton Itachiego rozległ się po lesie. Itachi tylko spojrzał na mnie i obaj zniknęliśmy dziewczynie i członkowi akatsuki z pola widzenia.

_____________________________________

Mmmmm przepraszam, że tak długo ale dopiero teraz znalazłam czas na to wszystko.

Ogarnęłam co miałam ogarnąć i juz na pewno się to nie powtórzy ^^.

Co do notki. Została oczywiście poprawiona :)